STAROŻYTNA GRECJA
Malarstwo czarnofigurowe
Z kolei starożytni Grecy prócz pięknych rzeźb,
stworzyli malarstwo wazowe:
czarnofigurowe i czerwonofigurowe,
których tematykę stanowiły sceny mitologiczne,
religijne, historyczne i z życia codziennego,
zwłaszcza związane z igrzyskami.
STAROŻYTNY RZYM
Malarstwo iluzjonistyczne z Pompejów
Zamożni Rzymianie natomiast ozdabiali swoje domy
mozaikami i malowidłami naściennymi o tematyce mitologicznej,
scenami z życia codziennego i portretami.
Malowidła stanowiły przedłużenie lub dopełnienie architektury
i tu właśnie narodziło się malarstwo iluzjonistyczne,
które polega na iluzji tworzenia przestrzeni, czyli złudzeniu.
Tak bogato zdobione domostwa podnosiły prestiż swoich mieszkańców.
ŚREDNIOWIECZE
"Danse macabre" - Bernt Notke
Sztuka romańska natomiast
podporządkowywała malarstwo naścienne
architekturze.
Freski, bo takim mianem je określano,
w kościołach pełniły wtedy funkcję edukacyjną,
stanowiąc „biblię dla ubogich”,
ponieważ ilustrowały przypowieści biblijne.
Bardzo charakterystyczny i popularny był
malarski motyw "danse macabre"
- tańca śmierci,
który prawdopodobnie ilustruje wydarzenia z roku 1347,
kiedy to w ciągu dwadziestu lat epidemia dżumy
zabrała około połowę ludzi w Europie.
Sztuka gotyku przyniosła przepiękne witraże,
które ozdabiają okna i tworzą
niesamowite efekty z wpadającego w nie światła
oraz maswerki (delikatne rzeźbiarskie dekoracje z kamienia).
RENESANS
Stworzenie Adama - Michał Anioł
W renesansie wielkim dziełem
w dziedzinie malarstwa naściennego
są freski w Kaplicy Sykstyńskiej,
które Michał Anioł namalował na zlecenie papieża Juliusza II.
Fresk ten jest podzielony na kilka części,
z których najbardziej znane to
„Stworzenie Adama” i „Sąd Ostateczny”.
Dzieło to łączy w sobie
wszystkie koncepcje renesansowego malarstwa,
które skupia się wokół postaci człowieka,
jego pięknie i doskonałości.
Drugim ważnym renesansowym freskiem jest
„Ostatnia Wieczerza” Leonarda da Vinci,
która znajduje się w kościele w Mediolanie.
Ostatnia wieczerza - Leonardo da Vinci
SECESJA
Cztery pory roku - Alfons Mucha
Największy wpływ jednak na zdobnictwo wnętrz
wywarła secesja, czyli styl przełomu wieków,
trwający dość krótko (1890-1910).
Secesja charakteryzuje się nieregularną linią,
asymetrią, wyszukaną stylizacją
i ornamentyką opartą na motywach roślinnych,
często w odniesieniach symbolicznych.
W malarstwie dominowała płaska plama otoczona konturem.
Niesamowite dzieła tego okresu stworzył Czech Alfons Mucha,
czego przykładem są „Cztery pory roku” –
dekoracyjne malowidła ścienne z 1896 roku,
które zostały dopasowane do rodzaju i rozmiaru płaszczyzny.
Alegoriami pór roku są cztery kobiece postacie.
Warto jeszcze wspomnieć o Stanisławie Wyspiańskim,
autorze " Apolla" - przepięknego witrażu.
Wiele można byłoby jeszcze pisać na ten temat
jednak chodziło mi o ogólne przedstawienie
zagadnienia malarstwa ściennego.
Wniosek pozostaje jeden:
człowiek pierwotny czy współczesny,
każdy z nich pragnął mieć coś pięknego
i niepowtarzalnego w swoim domu
lub też bliskim otoczeniu.
Mało tego,
malowidło podnosiło prestiż mieszkańców.
A czy dzisiaj tak nie jest?.........
